Suplementy diety, zgodnie z obowiązującymi unijnymi przepisami prawa żywnościowego, są określane mianem środków spożywczych, których celem jest uzupełnienie normalnej diety. Z takiej definicji wynika ich ogólnodostępność, co z kolei ma znaczący wpływ na wzrost zainteresowania tego rodzaju preparatami przez osoby szczególnie dbające o swoje zdrowie. W 2012 roku zostało wydane Rozporządzenie Komisji (UE) nr 432/2012, które szczegółowo reguluje zagadnienia związane ze stosowaniem oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności. Oświadczenia te zostały pozytywnie zaopiniowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) i stosuje się je zarówno w znakowaniu, jak i w reklamowaniu preparatów będących suplementami diety, które zgodnie z rozporządzeniem mogą być traktowane tak samo jak inne produkty spożywcze. Do rozporządzenia dodatkowo został dołączony aneks, który zawiera wykaz w formie tabeli wszystkich dozwolonych oświadczeń żywieniowych oraz wymogów co do ich stosowania. W przypadku suplementów diety należy użyć dwóch oświadczeń żywieniowych: „wysoka zawartość…” oraz „źródło”. Sformułowaniom tym powinny towarzyszyć dodatkowo nazwy składników mineralnych lub witamin, które znalazły się w składzie danego suplementu.

Tylko rzetelne informacje

Rozporządzenie Komisji nr 432/2012 wprowadziło także wiele innych zasad dotyczących produkcji oraz etykietowania suplementów diety przed ich ostatecznym wypuszczeniem na międzynarodowy rynek. Zgodnie z regulacjami prawnymi, producent nie może umieszczać na opakowaniach suplementów diety informacji nieprawdziwych, niejednoznacznych lub wprowadzających w błąd konsumenta. Nie mogą one ponadto wzbudzać jakichkolwiek wątpliwości co do bezpieczeństwa stosowania danego produktu, a także zachęcać do nadmiernego spożywania suplementu. Producent działający na rynku spożywczym i zamieszczający oświadczenia zdrowotne lub żywieniowe, musi ponadto uzasadnić ich stosowanie. Wszystko to po to, by oświadczenia zdrowotne były dla klientów zrozumiałe, rzetelne oraz przydatne. Zgodnie z art. 6 ust. 1 i art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 oświadczenia zdrowotne powinny być oparte na ogólnie przyjętych dowodach naukowych. Oznacza to, że producent suplementów diety nie może stosować tych oświadczeń, które nie otrzymały pozytywnej oceny naukowej, gdyż mogą one wprowadzać klientów w błąd. Suplementy diety wprowadzane do obrotu na teren Rzeczypospolitej Polskiej muszą być ponadto zgodne z wymaganiami określonymi m.in. w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 9 października 2007 r. w sprawie składu oraz oznakowania suplementów diety (Dz. U. z 2007 r. Nr 196, poz. 1425 z późn. zm.). Produkcja suplementów diety oraz ich oznakowanie zgodnie z regulacjami prawnymi powinno obejmować kilka etapów. Sposób znakowania ma być jasny i zrozumiały dla konsumentów, a wszelkiego rodzaju napisy, znaki towarowe oraz nazwy handlowe powinny znajdować się w widocznym miejscu. Podane na etykiecie informacje nie mogą być w żaden sposób przesłonięte innymi elementami graficznymi lub nadrukami. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia w sprawie składu oraz oznakowania suplementów diety z dnia 9 października 2007 roku, wyprodukowany preparat spożywczy należy oznakować poprzez podanie co najmniej kilku informacji:

• nazwy środka suplementu diety,
• dane dotyczące składników znajdujących się w danym preparacie,
• datę trwałości lub termin przydatności do spożycia,
• sposób użytkowania (jeżeli brak tej wiadomości mógłby przyczynić się do niewłaściwego stosowania suplementu),
• warunki przechowywania,
• oznaczenie partii produkcyjnej (jako konkretna ilość suplementu wyprodukowanego, przetworzonego bądź zapakowanego w praktycznie takich samych warunkach),
• dane identyfikacyjne (osobę fizyczną, prawną bądź jednostkę organizacyjną, która zajmuje się produkcją, paczkowaniem preparatów spożywczych lub wprowadzaniem ich do obrotu).

Wykaz witamin i składników mineralnych

W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 9 października 2007 roku można także znaleźć szczegółowy wykaz witamin oraz składników mineralnych, które mogą być wykorzystywane do produkcji suplementów diety (znajdują się one w załączniku nr 1 do rozporządzenia). Zawartość witamin, składników mineralnych oraz dodatkowych substancji producent jest zobowiązany podać na oznakowaniu w postaci liczbowej. Informacje te powinny zostać także podane w formie procentowej, w stosunku do zalecanego dziennego spożycia. Jednostki stosowane do określania zawartości witamin oraz związków mineralnych muszą być zgodne z załącznikiem nr 1 do rozporządzenia wydanego przez Ministra Zdrowia 18 maja 2010 roku, które zmienia rozporządzenie w sprawie składu i oznakowania suplementów diety (Dz. U. Z 2010 r., Nr 91, poz. 596). Oznakowanie, prezentowanie oraz reklamowanie suplementów diety nie może zawierać informacji, które w jakikolwiek sposób sugerowałyby konsumentom, że zbilansowana oraz zróżnicowana dieta nie jest w stanie dostarczyć ich organizmowi najważniejszych składników odżywczych w odpowiednich ilościach. Oznakowanie suplementów diety nie może ponadto wprowadzać w błąd, zwłaszcza w przypadku: – charakterystyki danego preparatu spożywczego (jego nazwy, rodzaju, składu, właściwości, trwałości, a także miejsca pochodzenia), – właściwości zapobiegania chorobom lub ich leczeniu (producent nie powinien odwoływać się do tego rodzaju informacji, gdyż suplement diety w swojej istocie nie leczą ani nie zapobiegają schorzeniom), – a także poprzez przypisywanie suplementowi właściwości lub działania, którego nie posiada. Wymogi prawidłowego znakowania i reklamowania produktów nazywanych suplementami diety skutecznie pomagają odróżnić je od leków, a także uniknąć sytuacji, w których tego rodzaju preparaty są postrzegane przez konsumentów jako środki przynależne do kategorii leczniczych medykamentów.